Teatr i Chór Włościański w Bukowinie pod Jaworzyną w Tatrach – taką właśnie nazwę nosił regionalny zespół teatralny, który narodził się na bukowiańskich wierchach jesienią 1923 roku z inicjatywy miejscowych nauczycieli Michaliny i Franciszka Ćwiżewiczów. Początkowo, członkami zespołu była szkolna młodzież a z czasem również dorośli górale – rodzice młodych aktorów. Zanim jednak wybudowano Dom Ludowy, gdzie dziś Teatr ma swoją siedzibę, działał on przy szkole. W największej z klas wybudowano specjalnie scenę, aby tam mogły odbywać się próby i przedstawienia. Od początku patronat nad Teatrem objął Związek Teatrów i Chórów Włościańskich we Lwowie – było to zarówno nobilitujące jak i pomagało w pozyskiwaniu scenariuszy sztuk teatralnych. Zainteresowanie grupą teatralną wśród bukowian było ogromne, jednak przyjęcie do zespołu było warunkowane posiadaniem własnego góralskiego stroju. Reżyserią przedstawień i przygotowaniem scenografii zajmowała się Michalina Ćwiżewiczowa. Grano głównie sztuki teatralne pisane gwarą, pióra Wojciecha Brzegi czy Feliksa Gwiżdża a także innych twórców ludowej literatury. Zespół szybko zyskał sobie wielu sympatyków w całym regionie. W ciągu zaledwie kilku lat swej działalności wystawił ponad 20 premier teatralnych stawiając sobie za cel wybudowanie Domu Ludowego – swojego miejsca pod Tatrami.
II wojna światowa przerwała na kilka lat działalność Teatru, ale już pod koniec 1945 roku w Domu Ludowym w Bukowinie zaprezentowano sztukę pt. „Narzeczona z Podhala”. Do końca lat czterdziestych ubiegłego stulecia Teatr wyjeżdżał ze swoimi sztukami na Górny i Dolny Śląsk, a na Wybrzeżu wystawiona została sztuka Franciszka Dominika pt. „Ojcowizna” wyreżyserowana przez Stanisławę Pielawską.
W 1960 roku kierownictwo zarówno nad Domem Ludowym jak i zespołem teatralnym objął Józef Pitorak – wychowanek Franciszka Ćwiżewicza, wszechstronnie utalentowany artysta rodem z Bukowiny. Między innymi pisał i reżyserował sztuki teatralne o góralskim świecie, jego obyczajach, dylematach, ale również radościach. Sztuki wychodzące spod jego pióra, grane przez bukowiańskich aktorów ujmowały serca widowni, zarówno przyjeżdżających już wtedy do Bukowiny turystów jak i miejscowych gazdów. „Zielone obycaje”, „Portki”, „Zatraceniec” i „Wesele góralskie” jego autorstwa wystawiane są na deskach Domu Ludowego po dziś dzień. Po dziś dzień, nie gaśnie też zainteresowanie tym co na deskach góralskiego teatru się dzieje aktorów zawodowych, znanych w całej Polsce. Nie rzadko odwiedzali bukowian Wojciech Siemion, Gustaw Holoubek, Magdalena Zawadzka czy Anna Dymna a w ostatnich latach Michał Żebrowski i Stanisław Jaskułka. Regionalny Zespół Teatralny im. Józefa Pitoraka z Bukowiny Tatrzańskiej obecnie w swym repertuarze posiada kilka sztuk teatralnych. Jest to godne uwagi, gdyż aktorzy amatorzy to wolontariusze, społecznicy, regionalni zapaleńcy, ktoś rzekłby wariaci patrząc na pazerność otaczającego świata. Teatr prezentuje więc, Molierowskie adaptacje sztuk pt.: „Lykorz mimo włosnyj woli” i „Skąpiec”, Fredrowskie: „Baby i dezerterzy” czyli „Damy i huzary” i „Gwołtu co sie nie robi” oraz „Portki”, „Zatraceńca” i „Zielone obycaje” pióra Józefa Pitoraka, jak również sztukę Ryszarda Latko pt. „Tato, tato sprawa się rypła”.
Archiwalne zdjęcia teatru
TEATRALNE KALENDARIUM
1923 – powstanie Teatru w Bukowinie
1928 – rozpoczęcie budowy Domu Ludowego
1926 – występy Teatru na Śląsku
1932 – otwarcie Domu Ludowego
1936 – udział członków zespołu na olimpiadzie tańca w Berlinie i Hamburgu
1945 – pierwsza powojenna premiera sztuki teatralnej („Narzeczona z Podhala”)
1949 – I miejsce Teatru i Chóru Włościańskiego z Bukowiny Tatrzańskiej na Światowym Festiwalu Młodzieży w Budapeszcie.
1961 – „Zatraceniec” został zaadaptowany w „łódzkiej filmówce” przez Adama Hanuszkiewicza i przedstawiony w Teatrze Telewizji
1963 – sztuka teatralna pióra Józefa Pitoraka pt.: „Zatraceniec” nagrodzona przez Zarząd Główny Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego w Warszawie za „wybitne treści profilaktyczno-edukacyjne”
1969 – „Zatraceniec” (pióra i reżyserii Józefa Pitoraka) wystawiony na deskach Teatru Starego w Krakowie
1971 – Teatr przyjmuje nazwę: Amatorski Zespół Teatralny im. Józefa Pitoraka z Bukowiny Tatrzańskiej
1973 – przyznanie Zespołowi Teatralnemu przez Ministra Kultury i Sztuki nagrody III stopnia za „twórczość artystyczną i upowszechnianie kultury i folkloru swojego regionu”
2004 – aktorzy Amatorskiego Zespołu Teatralnego im. Józefa Pitoraka otrzymali specjalne dyplomy od Zarządu Głównego Towarzystwa Kultury Teatralnej w Warszawie za „wieloletnią działalność służącą rozwojowi kultury polskiej wsi”
2009 – stworzenie sezonów teatralnych, zimowego i letniego (spektakle są wystawiane w każdą środę od końca grudnia do końca marca i od końca czerwca do połowy września).
2009 – zespół otrzymuje Medal 100-lecia Towarzystwa Kultury Teatralnej „w uznaniu wybitnych zasług dla kultury teatralnej” przyznany przez Zarząd Główny Towarzystwa Kultury Teatralnej w Warszawie.
2010 – przyznanie Nagrody Honorowej im. Oskara Kolberga, „za całokształt działalności i wybitne osiągnięcia” dla Amatorskiego Zespołu Teatralnego im. Józefa Pitoraka z Bukowiny Tatrzanskiej
2012 – zdobycie nagrody Grand Prix za sztukę „Zatraceniec” na XXXVII Przepatrzowinach Teatrów Regionalnych Małopolski w Czarnym Dunajcu
2013 – obchody Jubileuszu 90-lecia istnienia Teatru z Bukowiny Tatrzańskiej
2013 – uhonorowanie Teatru przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
2016 – premiera sztuki pióra Józefa Pitoraka pt.: „Zielone obycaje” i zmiana nazwy grupy na: Regionalny Zespół Teatralny im. Józefa Pitoraka z Bukowiny Tatrzańskiej
90-lecie Teatru
„Zatraceniec”
„Baby i dezerterzy”
„Skąpiec”
„Gwołtu co sie nie robi”
„Portki”
[Nie odnaleziono galerii]„Lykorz mimo włosnyj woli”
„Zielone obycaje”
