Jan Budz Waluś był najstarszy z rodzeństwa, a było ich siedmioro.

Jako dziecko przeżył ciężką próbę, bo stracił mamę a i z przyczyn losowych stracił też dom rodzinny.

Kiedy miał 13 lat, wybuchła II wojna światowa i jak wszystkim, jemu też nie było łatwo.

Jednak nie załamał się, poszedł w góry i tam jako młody chłopak żeby zarobić, chodził z różnymi towarami przez góry na Słowację i na Węgry. A że nie miał domu, to jak się wracał, często nocował u baców, którzy paśli owce na halach.

To wtedy jako młody chłopak zainteresował się graniem i śpiewaniem, bo na bacówkach juhasi, bacowie w wolnym czasie grali i śpiewali.

Zatem gdy nie chodził za Tatry, brał gęśle i uczył się grać. Podpatrywał jak grają inni, a ,, holny wiater i sumiące potoki podpowiadały mu nucicki, a były one cyste jak górski potok”.

Pewnego razu był złapany przez żandarmów i wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec.

Dobrze, że trafili mu się dobrzy Niemcy, bo po roku wrócił do Polski. Ale młodość minęła i mając 24 lata ożenił się z Heleną, ale grać nie przestał. Gazdował, dzieci wychowywał i grał w różnych kapelach, na pruckach, na weselach, na posiadach.

Ciągle się doskonalił , uczył się nawet u Babci Dziadońki. To u niej w Bukowinie często wysiadywał i uczył się czystego góralskiego grania. Potem przez długie lata grał w kapeli ,, Stefany”, grał też z ,, Polockami” i ,,Pojasiami”.

Był taki czas, że założył zespół ,, Albatros” grając na różnych imprezach, zabawach, weselach.

Grał też w Zespole Góralskim ,, Ślebodni” oraz wiele razy przygrywał Dziecięcemu Zespołowi Góralskiemu ,, Zawaternik”.

Jako instrumentalista brał udział w różnych konkursach , przeglądach jak Sabałowe Bajania, Na Duchową Nutę zdobywając wiele pierwszych nagród.

Lubili go młodzi muzykanci, im to przekazywał swoją wiedzę i umiejętności, grał z nim m.in. Jacek Mucha.

Nad wyraz kochał rodzinę, ale jego drugą miłością była śleboda i granie na gęślach. A potrafił z nich wydobyć nuty o jakich tylko echo w górach pamięta i do dziś powtarza.

Był zdolnym samoukiem, miłośnikiem czystej góralskiej muzyki.

Odszedł od nas na Niebiańskie Polany 30 maja 1993 roku.

9 kwietnia Bukowiańskie Centrum Kultury „Dom Ludowy” zyskało nowy oddział. W gronie wielu znamienitych gości został otwarty dom kultury „Walusiówka” w Leśnicy. Tego wieczoru uroczystości rozpoczęła Msza Święta oraz poświęcenie zrewitalizowanego budynku. Podczas części oficjalnej Pani Maria Dudek przybliżyła postać Jana Budza „Walusia” – znanego i cenionego muzykanta, ofiarodawcy gruntu pod budynek. W stronę wszystkich, którzy przyczynili się do odrestaurowania tego miejsca, popłynęły z serca płynące podziękowania. Na scenie nie mogło zabraknąć tych, którym będzie służyła „Walusiówka” – z wielką radością wystąpiły zespoły „Zawaternik” i „Ślebodni” z Gronia-Leśnicy. Ten wspaniały wieczór zakończył poczęstunek dla wszystkich gości.

WKŁAD FINANASOWY I ORGANIZACYJNY ZWIĄZKU PODHALAN ODDZIAŁ GROŃ – LEŚNICA ORAZ CZŁONKÓW ZESPOŁU ,, ŚLEBODNI” NA POTRZEBY DOMU KULTURY W LEŚNICY – GRONIU

1. Rozpoczęcie remontu starej remizy OSP w 1998 roku : praca społeczna na Ryniasie, prace przygotowawcze przed remontem sali regionalnej ( dawny garaż na wóz strażacki), praca w czasie remontu i sprzątanie – członkowie Zespołu Góralskiego ,, Ślebodni” wraz z Jackiem Muchą . Wykonawca – firma Janusza Pilnego, za wykonaną pracę zapłacił Urząd Gminy w Bukowinie Tatrzańskiej.

2. Malowanie i remont dziur w dachu – z kasy zespołu ,, Ślebodni”.

3. Remont pomieszczenia na piętrze na potrzeby Siedziby Związku Podhalan Oddział Groń – Leśnica w 2001 roku.

Wykonano : remont izby, nowe okno i drzwi, krata metalowa zabezpieczająca okno, półki drewniane, stół, krzesła, ława – wyłącznie z kasy Oddziału Związku Podhalan.

Malowanie półek, okna, drzwi – Maria Dudek z członkami zespołu ,, Ślebodni”.

Pomieszczenie zostało poświęcone i oficjalnie otwarte w 2001 roku.

4. Wykonanie krat zabezpieczających okna na parterze od strony drogi i z tyłu budynku, kilkakrotne szklenie okien – ZP

5. Remont ganku – balustrady – ZP

6. Remont drzwi wejściowych, założenie metalowej spągi, remont zniszczonych po włamaniu drzwi ( 2 – krotne włamanie), założenie nowego zamka – ZP

7. Załatwianie spraw związanych z przekazaniem działki pod WDK na własność Urzędu Gminy, rozmowy z właścicielami działek, wielokrotne rozmowy telefoniczne z osobami przebywającymi w USA, pomoc Wiesława Wilczka – prezesa ZP Koła nr 37 Groń – Leśnica w Ameryce ( załatwił i przekazał notarialnie poświadczone dokumenty), wizyty u adwokata ( Maria Dudek, Stanisław Siuty – sołtys, Jacek Mucha) i doprowadzenie do ostatecznego przekazania działki w listopadzie 2007 roku.

8. Organizowanie zabaw tanecznych, loterii fantowych podczas m.in. festynów bacowskich z przeznaczeniem na remont budynku, składanie pism do Urzędu Gminy z prośbą o dotacje, starania o pozyskanie sponsorów – Związek Podhalan w Ameryce.

9. Złożenie wniosku do ,, Lidera” na remont.

10. Po doprowadzeniu do ostatecznego przekazania działek na rzecz Urzędu Gminy w Bukowinie Tatrzańskiej dzięki staraniom Stanisława Siutego, Marii Dudek i Jacka Muchy , uzyskano możliwość otrzymania dotacji na remont z Urzędu Gminy.

11. Pozyskanie deklaracji radnych na Komisji Budżetowej 16. 12. 2007 – przeznaczono 20 000 złotych na remont.

12. Pozyskano sponsorów na remont elewacji budynku, który wykonano w 2008 roku. Pieniądze przekazali : Stanisław Bafia i Irena Janas z USA – 15 000 dolarów, Zarząd Koła nr 37 Groń – Leśnica w Ameryce Północnej – 2000 dolarów, Związek Podhalan Oddział Groń – Leśnica 5000 złotych oraz Urząd Gminy w Bukowinie – ponad 20 000 złotych. Wówczas Wójtem Gminy był pan Sylwester Pytel.

13. Rozmowy z wykonawcami remontu elewacji budynku i rozpoczęcie remontu – Firma Kazimierza Kowalczyka z Gronia. Budynek w 2008 roku przybrał nowy, świeży wygląd.

13. W 2009 roku wykonano studnię głębinową, a w 2010 roku wykonano sanitariaty i aneks kuchenny. Koszty remontu pokrył Urząd Gminy w Bukowinie.

14. W 2012 roku Gmina Bukowina Tatrzańska dokonała połączenia samorządowych instytucji kultury w jednorodną samorządową instytucję pod nazwą Bukowiańskie Centrum Kultury i WDK stał się filią BCK.

15. W 2014 roku wykonano całkowity remont budynku dzięki staraniom Wójta Gminy pana Stanisława Łukaszczyka, który pozyskał na ten cel środki unijne, jak również przeznaczył środki finansowe z Urzędu Gminy.

Remont wykonała Firma Maciej i Marek Wiktor.

9 kwietnia 2015 nastąpiło uroczyste poświęcenie i otwarcie wyremontowanego Domu Kultury ,,Walusiówka” w Leśnicy Groniu.

,,Walusiówką” opiekują się : Maria Dudek – koordynator merytoryczny i Jacek Mucha – koordynator techniczny, obecnie pracownicy Bukowiańskiego Domu Kultury.